Θέλω να γνωρίσετε το γιατί αλλά και το πώς προβληματίζομαι. Όχι ακόμα το πώς σκέφτομαι , δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο συνδυάζω τις ιδέες[1] μου. Αυτό θα συμβεί αργότερα, σαν αποτέλεσμα συνδυασμού πολλών παραμέτρων.
Θεωρώ πως σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, κυριαρχεί το ακατανίκητο χαρακτηριστικό της κατάκτησης της γνώσης που αφορά την κατανόηση του περιβάλλοντός τους και φυσικά ότι εμπεριέχεται σε αυτή. Η διαδικασία αυτή συμβαίνει από πάντα και αδιάλειπτα. Εξάλλου εκεί οφείλετε και η προαγωγή της εξέλιξης ή, αν θες, η απομάκρυνση από την στασιμότητα. Το μεγάλο ζήτημα είναι το ποιοι από εμάς (τους ανθρώπους) εφαρμόζουν συνειδητά[2] την παραπάνω διαδικασία και ποιοι όχι.
Όλοι προβληματιζόμαστε. Όλοι ανεξαιρέτως. Όλοι καθημερινά εντοπίζουμε και λύνουμε διάφορα προβλήματα, καθώς είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου να επιβιώσουμε. Φυσικά, οι περισσότεροι από εμάς, περιορίζονται μόνο στον (υποσυνείδητο[3]) εντοπισμό και επίλυση των προβλημάτων που τους είναι άκρως απαραίτητα στην καθημερινότητα τους, αγνοώντας παράλληλα την μαγική πληθώρα όλων των υπόλοιπων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο ρυθμός της εξέλιξης να επιβραδύνεται σημαντικά, ή η ίδια η εξέλιξη να αποκλίνει της ιδανικής πορείας της. Θα πρέπει να σημειώσω εδώ, πως δεν γίνεται να προβληματίζονται όλοι με τον ίδιο ρυθμό και αυτό γιατί δεν έχουν όλοι όμοιους σκοπούς και προορισμούς στην ζωή τους στη Γη. Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικό «φόρτο εργασίας» σχετικά με τον όγκο παραγόμενων πληροφοριών που θα πρέπει να αφήσει στους απογόνους τους και ως εκ τούτου είναι ευθέως ανάλογη η ικανότητα του στον «προβληματισμό[4]». Επομένως, ο έντονος προβληματισμός δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των έξυπνων, εύστροφων, ευφυών ανθρώπων, αλλά μάλλον είναι μοναδική κατάσταση σαν αποτέλεσμα της «φυσικής επιλογής[5]». Μπορούν να προβληματιστούν σε εξίσου έντονο βαθμό όλοι, με διαφορετική όμως ενεργειακή δαπάνη ο καθένας.
Γενικά ως απόγειο του προβληματισμού, ορίζεται η απόλυτη κάλυψη όλων των γνωστικών πεδίων και όλου του επισητού που χαρακτηρίζει το περιβάλλον ως εννιαίο σύνολο καθώς και όλων των υποσυνόλων από τα οποία απαρτίζεται. Φυσικά ο παραπάνω ορισμός αποτελεί το ιδανικό, σκοπός του οποίου είναι πάντα να μας υπενθυμίζει την απόσταση που έχουμε από αυτό.
[1] Ιδέα είναι η παράσταση που σχηματίζεται από την νόηση.
[2] Συνείδηση : άμεση αντίληψη σε κατάσταση πνευματικής διαύγειας.
[3] Υποσυνείδητο : παραστάσεις και γνώσεις που η συνείδηση έχει απορρίψει.
[4] Γενικά ως «προβληματισμός» ορίζεται η διανοητική διαδικασία που στοχεύει στην αναζήτηση ερμηνειών, προτάσεων και λύσεων
[5] Σύμφωνα με τον Δαρβίνο, η «φυσική επιλογή» είναι μια εξελικτική διαδικασία κατά την οποία οι οργανισμοί που είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον, παράγουν περισσότερους και συνολικά ικανότερους απογόνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου