Η μεταβλητή που καθορίζει την χρονιική διάρκεια όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι η συχνότητα απόκρισης των οπτικών μας αισθητηρίων, των ματιών μας. Συνήθως αυτή η συχνότητα είναι σταθερή στα 24Hz. Δηλαδή, ο εγκέφαλος έτσι όπως είναι τώρα ρυθμισμένος, δέχεται 24 "καρέ" το δευτερόπλεπτο από το περιβάλλον του. Αυτό το δεδομένο, περιγράφει το αίσθημα της χρονικής διάρκειας που όλου έχουμε. Αν τώρα καταφέρουμε να αυξομοιώσουμε αυτήν την συχνότητα, τότε ετο πιθανότερο είναι να επιβραδύνουμε ή να επιταύνουμε ανάλογα, την χρονική συνέχεια. Σκεφτείτε πως με αυτον τον τρόπο θα μπορούσε ένα δευτερόλεπτο να διαρκεί ώρες καθώς και ώρες να διαρκούν δευτερόλεπτα. Δυστηχώς απαιτείται υπερβατική αντίληψη ώστε η προσπάθεια να αποφέρει τελικά τον έλεγχο σε αυτήν την διαδικασία. Θεωρούμε δεδομένο πως το εύρος λειτουργίας των αισθητηρίων οργάνων μπορεί να υποστηρίξει την συγκεκριμένη άποψη τουλάχιστον μέχρις ενός βαθμού. Αλλά μιας και τα μαθηματικά προβλέπουν την ύπαρξη περισσοτέρων -των τριών- διαστάσεων χώρου, θεωρώ μάλλον αδύνατο να μην μπορεί ο δημιουργός αυτης της σκέψης να προσαρμοστεί σε αυτήν...
Και ας μην ξεχνάμε, πως ο χρόνος είναι ο τρόπος μεταβολής της ύλης (και ως εκ τούτου των χαρακτηριστικών της)...
Και ας μην ξεχνάμε, πως ο χρόνος είναι ο τρόπος μεταβολής της ύλης (και ως εκ τούτου των χαρακτηριστικών της)...
