Ετσι ειναι...

Ας δούμε τα πράγματα αλλιώς...

Βαριά τα βλέφαρα.
Η νυστα σπρώχνει την ημέρα στο τέλος της.
Η φωτιά ακόμα καίει...
Ακόμα μας ζεσταίνει μεσα στο όχημα αυτό της μετάβασης...
Η αντίληψη μας ανεβαίνει ψηλά,
σαν την τελευταία καπνιά μέσα από την καπνοδόχο..
Η φωτιά έσβησε και η θέρμη της μας πηρε μαζί της...
Ω! μα είμαστε πολύ ψηλά εδώ..
"εδώ κοιμάται ο κόσμος αγάπη μου;"
Ναι, εδώ που κάποτε θα ξυπνάμε κιόλας...

Όλα μαζί ! Μαζί παντού!

Free Will

Το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης προβληματίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το θέμα αν και ακόμα δεν υπάρχει καμία επαρκώς τεκμηριωμένη άποψη. Τελικά αποφασίζουμε εμείς συνειδητά, ή μήπως είναι όλα προαποφασισμένα (προκαθορισμένα) και απλά η αίσθηση της απόφασης είναι μια (αναγκαία) ψευδαίσθηση;
Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά..

Η διαδικασία της απόφασης περιγράφει την τελική επιλογή που θα κάνω ανάμεσα σε πλήθος δυνατοτήτων που μου προσφέρονται, ύστερα από σκέψη ή συζήτηση. Ως δυνατότητα ορίζεται η ιδιότητα αυτού του οποίου η πραγματοποίηση  δεν είναι ασυμβίβαστη με τα πραγματικά δεδομένα. Τίθεται ένα ερώτημα : Αυτές οι δυνατότητες υπάρχουν από μόνες τους,ή τις δημιουργώ εγώ; Διότι αν υπάρχουν ήδη τότε μάλλον δεν μπορούμε να μιλάμε για ελέυθερη βούληση σε σύνολο συγκεκριμένων και πεπερασμένων δυνατοτήτων. Θέλω να πώ, κατά πόσο είναι ελέυθερος αυτός που έχει δικαίωμα επιλογής σε σύνολο προκαθοριμένων ενδεχωμένων; Καθόλου. Μοιάζει σαν να έχει ανακατέψει κάποιος τα χαρτιά της τράπουλας και ζητάει στην συνέχεια να επιλέξουμε ένα φύλλο. Η επιλογή μας είναι ελέυθερη; Όχι. Απλά είναι έντονη η ψευδαίσθηση της ελέυθερης επιλογής. Και αυτή η ψευδαίσθηση είναι άκρως απαράιτητη στην εξελικτική διαδικασία καθως αυτή ορίζει πως δικαίωμα απόφασης έχουν όλες οι μορφές συνειδητότητας, όπως ο άνθρωπος.

Όμως, στην περίπτωση που είχαμε την δυνατότητα να προσδιορίζουμε τις μεταβλητές του περιβάλλοντος άρα και τις δυνατότητες που προσφέρονται από αυτό, τότε σίγουρα θα μιλούσαμε για πραγματική και γνήσια ελεύθερη βούληση. Αυό σημαίνει πως οι αποφάσεις μας που τελικά θα χαρακτήριζαν την πραγματικότητα (έτσι όπως την βιώνουμε), θα προέκυπταν καθαρά και μόνο από την συνείδησή μας  και θα λέγαμε τότε οτι ο Θεός δεν παίζει ζαρια...
τελικά, πιστεύω πως μια απόδειξη για την ύπαρξη ελέυθερης βούλησης, θα ήταν η ανυπαρξία της επιλογής.Ο λόγος που σήμερα (ακόμα) έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε, άρα και να διακρίνουμε ενδεχόμενα,  είναι επειδή απαιτέιται βελτιστοποίηση στον μηχανισμό της εξέλιξης γενικά. Θα φτάσουμε στο σημείο όπου δεν θα έχει νόημα η απόφαση, καθώς θα είναι αδύνατη η διάκριση των ενδεχομένων μεταξύ τους. Θα είναι όλα ένα. Αυτό το σημείο είναι το αποτέλεσμα άκρως πετυχημένων παρατηρήσεων στο περιβάλλον μας. Η τέλεια παρατήρηση εξαλέιφει εντελώς το σφάλμα. Επομένως τί νόημα έχει η επιλογή (σαν διαδικασία) απο την στιγμή που δεν υπάρχει το λάθος (σαν έννοια) πουθενά; Κανένα! Απλά, θα αντικατασταθεί η "απόφαση" και η "επιλογή" από άλλες έννοιες που ακόμα η γλώσσα δεν κατάφερε να τις χαρακτηρίσει και αυτό επειδή δεν έχουν γίνει πρωτίστως απόλυτα κατανοητές...

Αλήθεια ή ψέμα ;

Η συνηθισμένη ερμηνεία που αποδίδεται στην λέξη "αλήθεια" αναφέρεται στην ιδιότητα που έχει κάτι όταν αυτό εκφράζει την πραγματικότητα. Επίσης, ενδιαφέρον έχει και η προσέγγιση στην ερμηνεία της αλήθειας υπό το πρίσμα του οτι η αλήθεια τελικά, είναι κάτι που δεν μπορεί να ξεχαστεί (α-λήθη-α = αλήθεια). Βεβαια, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, καθώς κάτι μπορεί να είναι εντελως αληθινό αλλά άκυρο, ή ψευδές αλλά έγκυρο. Δεχόμαστε αξιωματικά το αληθινο και έγκυρο, καθως αυτο
ειναι σε αρμονία με την ανθρώπινη λογική μας.
Το ψέυδος, από την άλλη, αναφέρεται σε κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. Για να ονομάσουμε κάτι ως "ψευτικο", δεν ειναι αναγκαστικά απαραίτητο να έχουμε αποδείξει οτι δεν ειναι αληθινό, αρκεί να αποδείξουμε την ανυπαρξία του. Επιπλέον, ως ψεύδος θα μπορούσε να οριστεί το βασικό σφάλμα του συλλογισμού από το οποίο πηγάζουν εσφαλμένα συμπεράσματα. Εδω παρατηρούμε μια σύνδεση του ψεύδους με το σφάλμα η οποία είναι πολύ συνιθισμένη.
Ο μύθος έχει και αυτός -μέχρις ενός σημείου- κοινή ερμηνεία με το ψεύδος μιας και αναφέρεται σε κάτι ανύπαρκτο. Όμως, μύθος είναι και η φανταστική διήγηση, ειναι και η "αιγλη" που περιβάλλει ένα γνωστό ή δημοφιλές πρόσωπο, είναι και σημαντικό στοιχείο πολιτισμού, μιας και μέσα στους μύθους των αρχαίων χρόνων υπάρχουν εντέχνως ενταγμένες οι μεγαλύτερες αλήθειες...

 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως για να αποδείξουμε οτι κάτι είναι αληθινό ή ψευδές, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε (ανακαλέσουμε) αναγκαστικά άλλες αλήθειες   ή άλλα ψέματα ως εργαλεία σε αυτήν την διαδικασία. Το μόνο που δεν χρειάζεται εργαλεία είναι το ένστικτο. Αυτό αποφασίζει τελίκά...