Υπαρχει λογος...

Πάντα αρεσκόμουν στο να παρατηρώ τον κόσμο αλλά και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν. Είναι ένα απείρων διαστάσεων πεδίο παρατήρησης στο οποίο βρίσκονται ούτως ή άλλως όλες οι απαντήσεις και οι εξηγήσεις για κάθε πιθανό πρόβλημα ή ζήτημα που σχετίζεται με αυτό το πεδίο. Βέβαια ο τρόπος λειτουργίας του, που σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο λειτουργίας της φύσης, είναι προσπελάσιμος μόνον από τους συνειδητά μυημένους στην θεϊκή τέχνη της παρατήρησης…

Έχω σταθεί λοιπόν σε ψηλό σημείο στον χώρο, έτσι ώστε να έχω την απόλυτη εποπτεία του εδάφους πάνω στο οποίο κινούνται άνθρωποι. Έτσι μπορώ με άνεση χρόνου να παρατηρώ είτε μεμονωμένα άτομα είτε σύνολα (ομάδες) ατόμων. Εκμεταλλεύομαι στο έπακρο την διακριτική ικανότητα της οράσεώς μου. Μπορεί κανείς χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να διακρίνει τις ελάχιστες διαφοροποιήσεις στα σωματοδομικά και ανατομικά χαρακτηριστικά των ατόμων που τα κάνουν μοναδικά και ανεπανάληπτα. Ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός και αυτό είναι σίγουρο (από την στιγμή που έχει έστω και ένα στοιχείο διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλον). Που οφείλεται όμως αυτή η διαφορά; Γιατί να υπάρχει; Υπάρχουν 2 μέθοδοι που καταλήγουν σε σωστές απαντήσεις. Ο τρόπος για να επαληθεύσεις την ορθότητα των απαντήσεων, είναι φυσικά η διαπίστωση πως είναι αλληλοσυμπληρωματικές στο νόημά τους. Η πρώτη μέθοδος διερευνά κυρίως τον λόγο που σχηματίστηκαν αυτά τα χαρακτηριστικά και η δεύτερη προσπαθεί να βρει τις εφαρμογές τους στον φυσικό κόσμο του ατόμου. Σύντομα οι δύο αυτές μέθοδοι θα έχουν ένα σημείο τομής μεταξύ τους. Αυτό το σημείο θα αποκαλύψει την αδιαμφισβήτητη και αληθινή απάντηση στα παραπάνω 2 ερωτήματα. 

Βλέπω λοιπόν ψηλούς- κοντούς, χοντρούς - λιγνούς, τυφλούς - φωτισμένους, τριχωτούς-άτριχους, γρήγορους-αργούς, κυρίαρχους - υποτακτικούς, αγανακτισμέ-νους  – ήρεμους, αγροίκους – ευγενικούς, δυνατούς – αδύναμους κοκ… Φυσικά οι μισοί έχουν λόγο ύπαρξης εξαιτίας των υπολοίπων (μισών) και αυτό διότι σε όλο το σύμπαν όλα αποκτούν νόημα και υπόσταση μόνο συγκρινόμενα με άλλα. Ο «κοντός» για παράδειγμα δεν είναι κοντός. Είναι κοντύτερος σε σχέση με έναν ψηλότερο. Επομένως είναι αναπόφευκτη η σύγκριση στην φύση. Ας μην ξεχνάμε πως και ο εγκέφαλος λειτουργεί συγκριτικά δημιουργώντας «πρότυπα» βασισμένα στις μέσες τιμές των εισόδων του, τα οποία στην συνέχεια αποτελούν τα «απόλυτα κριτήρια»  στην διεξαγωγή συμπερασμάτων. Φαίνεται πως ο άνθρωπος που έχει περισσότερη εμπειρία (περισσότερες παρατηρήσεις σε πλήθος) υπερτερεί σε σχέση με έναν άπειρο καθώς η κρίση του είναι περισσότερο αντικειμενική (όπως προκύπτει από την προηγούμενη λογική).

Όλα γίνονται για να μπορεί να εξελίσσεται το μόνο άφθαρτο και αθάνατο στοιχείο που βρίσκεται σε όλες τις μορφές ζωής με συνειδητότητα και δεν είναι άλλο από το γενετικό υλικό (DNA) που βρίσκεται μέσα σε όλους μας. Στο DNA επίσης, αντικατοπτρίζονται γραμμικά και όλες οι μικροδιαφοροποιήσεις που υπάρχουν και στα υλικά κορμιά των ανθρώπων όπως εξήγησα νωρίτερα. Αυτές οι διαφορές είναι απειροελάχιστες σε σχέση με την συνολική δομή και κατασκευή τόσο των ανθρώπων όσο και του γενετικού υλικού τους και είναι πολύ μικρότερες από το 1%. Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να προσπαθήσουμε σε μια κοινωνία μυρμηγκιών να διακρίνουμε τα μοναδικά χαρακτηριστικά του κάθε μυρμηγκιού. Αυτά (τα χαρακτηριστικά) αν και υπάρχουν σίγουρα, είναι αδύνατον να τα εντοπίσουμε δια γυμνού οφθαλμού. Όπως ακριβώς είναι αδύνατο και εκείνα να διακρίνουν επάνω μας τις ιδιαίτερες αυτές διαφορές από άλλους ανθρώπους. Κατά συνέπεια συμπεραίνουμε πως υπάρχουν 2 (στην περίπτωση αυτή) διαφορετικές εξελικτικές πορείες που όπως φαίνεται δεν έχουν σημείο τομής και οδεύουν ανεξάρτητα, χωρίς αυτό να είναι αναγκαστικά απόλυτο στην χαοτική φύση που όλα αυτά εκτυλίσσονται…

Έχοντας λοιπόν τα προηγούμενα υπόψη, θεωρώ πως αυτή η ανώτατη νόηση (το DNA) κατασκευάζει και χρησιμοποιεί υλικοπνευματικά τους ανθρώπους και όλα τα όντα με συνειδητότητα ώστε με την χρήση των σωμάτων τους αλλά και με το απόθεμα των συμπερασμάτων που παράγουν να μπορεί να εξελίσσεται το ίδιο. Φανταστείτε πως για παράδειγμα ένας άντρας έχει πολύ ύψος. Αυτομάτως πολλές από τις ενέργειες που δεν απαιτούν ύψος (ή είναι προσαρμοσμένες σε κοντούς) διαγράφονται από το πεδίο επιλογών για αυτόν τον άντρα. Έτσι είναι μοιραίο κατά μια έννοια να πρέπει αυτός να εξελίξει πράγματα που δεν μπορούν άλλοι κοντύτεροι από αυτόν, όπως επίσης και να αποκλειστεί από άλλα που δεν είναι ικανός (λόγω ύψους) να εξελίξει. Το σίγουρο ωστόσο είναι πως εφόσον αυτός υπάρχει, υπάρχει για κάποιο λόγο και ο λόγος είναι ευθέως ανάλογος των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του.

Ψάξε λοιπόν και βρες στον εαυτό σου αυτά τα ιδιαίτερα ψυχοσωματικά χαρακτηριστικά που σε διαφοροποιούν, ανάλυσέ τα, αξιολόγησέ τα και δώσε επιτέλους μια περιγραφή (ή εξήγηση καλύτερα) του σκοπού που είσαι ζωντανός/ή και του λόγου που δικαιολογεί κάθε φορά ΟΛΕΣ σου τις πράξεις. Έτσι, προκύπτει μια μέθοδος που μπορεί ανα πάσα στιγμή να ελέγχει την ορθότητα των ενεργειών σου επιστρέφοντας σου μάλιστα και την σχετική απόκλιση από αυτό που θα έπρεπε κανονικά να κάνεις…

ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗ.

ΑΥΤΗ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ…