Free Will

Το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης προβληματίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το θέμα αν και ακόμα δεν υπάρχει καμία επαρκώς τεκμηριωμένη άποψη. Τελικά αποφασίζουμε εμείς συνειδητά, ή μήπως είναι όλα προαποφασισμένα (προκαθορισμένα) και απλά η αίσθηση της απόφασης είναι μια (αναγκαία) ψευδαίσθηση;
Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά..

Η διαδικασία της απόφασης περιγράφει την τελική επιλογή που θα κάνω ανάμεσα σε πλήθος δυνατοτήτων που μου προσφέρονται, ύστερα από σκέψη ή συζήτηση. Ως δυνατότητα ορίζεται η ιδιότητα αυτού του οποίου η πραγματοποίηση  δεν είναι ασυμβίβαστη με τα πραγματικά δεδομένα. Τίθεται ένα ερώτημα : Αυτές οι δυνατότητες υπάρχουν από μόνες τους,ή τις δημιουργώ εγώ; Διότι αν υπάρχουν ήδη τότε μάλλον δεν μπορούμε να μιλάμε για ελέυθερη βούληση σε σύνολο συγκεκριμένων και πεπερασμένων δυνατοτήτων. Θέλω να πώ, κατά πόσο είναι ελέυθερος αυτός που έχει δικαίωμα επιλογής σε σύνολο προκαθοριμένων ενδεχωμένων; Καθόλου. Μοιάζει σαν να έχει ανακατέψει κάποιος τα χαρτιά της τράπουλας και ζητάει στην συνέχεια να επιλέξουμε ένα φύλλο. Η επιλογή μας είναι ελέυθερη; Όχι. Απλά είναι έντονη η ψευδαίσθηση της ελέυθερης επιλογής. Και αυτή η ψευδαίσθηση είναι άκρως απαράιτητη στην εξελικτική διαδικασία καθως αυτή ορίζει πως δικαίωμα απόφασης έχουν όλες οι μορφές συνειδητότητας, όπως ο άνθρωπος.

Όμως, στην περίπτωση που είχαμε την δυνατότητα να προσδιορίζουμε τις μεταβλητές του περιβάλλοντος άρα και τις δυνατότητες που προσφέρονται από αυτό, τότε σίγουρα θα μιλούσαμε για πραγματική και γνήσια ελεύθερη βούληση. Αυό σημαίνει πως οι αποφάσεις μας που τελικά θα χαρακτήριζαν την πραγματικότητα (έτσι όπως την βιώνουμε), θα προέκυπταν καθαρά και μόνο από την συνείδησή μας  και θα λέγαμε τότε οτι ο Θεός δεν παίζει ζαρια...
τελικά, πιστεύω πως μια απόδειξη για την ύπαρξη ελέυθερης βούλησης, θα ήταν η ανυπαρξία της επιλογής.Ο λόγος που σήμερα (ακόμα) έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε, άρα και να διακρίνουμε ενδεχόμενα,  είναι επειδή απαιτέιται βελτιστοποίηση στον μηχανισμό της εξέλιξης γενικά. Θα φτάσουμε στο σημείο όπου δεν θα έχει νόημα η απόφαση, καθώς θα είναι αδύνατη η διάκριση των ενδεχομένων μεταξύ τους. Θα είναι όλα ένα. Αυτό το σημείο είναι το αποτέλεσμα άκρως πετυχημένων παρατηρήσεων στο περιβάλλον μας. Η τέλεια παρατήρηση εξαλέιφει εντελώς το σφάλμα. Επομένως τί νόημα έχει η επιλογή (σαν διαδικασία) απο την στιγμή που δεν υπάρχει το λάθος (σαν έννοια) πουθενά; Κανένα! Απλά, θα αντικατασταθεί η "απόφαση" και η "επιλογή" από άλλες έννοιες που ακόμα η γλώσσα δεν κατάφερε να τις χαρακτηρίσει και αυτό επειδή δεν έχουν γίνει πρωτίστως απόλυτα κατανοητές...